مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام
امشب تمام مُـلک و مَلک در ترنم است چون مـوسم دمیدن خـورشید هفـتم است آن فـیـض لایـزال که مشـتـق ز نـور او خورشید آسمان رضا، نـور هـشتم است آن پـرتــو جـمـال خـدایـی کـه طــور او آئیـنه‌زار حضرت معصومه در قم است مـوسای طـور قـرب که در پـیـشگـاه او صدها کـلـیم بی «اَرِنی» در تکـلم است بـگـرفـت دست عـیـسی مـریـم ولای او کز پای دارِ فـتـنه، به چـرخ چهارم است هر صبحدم فـریضۀ حق بر امـین وحی بر حـضرتـش ادای سـلام ٌعـلـیکـم است دلـتـنـگـی‌اش مـبـاد که در غـنچـۀ لـبـش لـطـف شکـوفـه‌بـاری بـاغ تـبـسـم اسـت نــــور خـــدا در آیـــنــۀ آفـــتـــاب تـــو حـیـرت‌فـزای دیدۀ افـلاک و انجـم است عــدل مـجـسـمـی تـو و هـر دادخـواه را در بارگـاه لـطـف تـو شـوق تَـظَـلُّم است یزدان نخواست تا غم روزی خورد کسی با لطف تو که قاسم الارزاق مردم است آن سر که نیست خاک درت در تنزُّل است وان دل که نیست جای تو، جای تألُّم است طاعات منـکـران تو در روز رستـخـیز آتـش‌بـیـار مـعـرکـه مـانـنـد هـیـزم است در روز حـشر جز تو شـفـیعی مبـادمان جایی که آب هست چه جای تیـمم است؟ با نعـمت ولای تو «پروانه» را چه غـم عمری‌ست در بهشت که غرق تنعم است |